Ik denk dat ik het wel kan!
De eerste stap is “geloven dat je het kan!” Iedereen kan nog zo geloven in jou maar het gaat er om dat je het zelf ook voelt en gelooft.
Wat je kan bedenken kun je ook uitvoeren! Wat je in anderen bewondert zit ook in jezelf anders herken je het niet, dus maak jezelf niet kleiner door te denken dat iemand het beter kan, maar kijk hoe iemand het doet en vraag om hulp.
Zo zijn we allemaal aan iets begonnen, en het water hoef je niet meer uit te vinden, de kraan waar je het water uit wil laten stromen zal weer jou unieke stuk zijn. Waarom zou je wel altijd blind vertrouwen op je eigen afwijzende gedachten, en waarom zou je niet geloven in je motiverende gedachten?
Waar een wil is, is altijd een weg! waar geen wil is zal altijd een excuus zijn! Zodra we iets moeilijk vinden roepen we al snel laat maar het lukt me toch niet, en schieten we weer in onze oude stukken, maar juist achter die weerstand ligt dat éne stukje wat je nodig hebt.
Een kind die net leert fietsen denkt ook niet als hij of zij een keer valt, “laat maar ik ben niet gemaakt om te fietsen.†Het kind stapt weer op de fiets en probeert net zolang totdat het lukt. Jij was ook ooit dat kind wat van die fiets viel, en kijk nu eens, door omhoog te krabbelen en weer op de fiets te gaan zitten, je evenwicht wat beter in balans brengen kun je nu wel fietsen. Die innerlijke drive heeft daar voor gezorgd, een energie die je aanspoort om door te gaan! Een kind heeft namelijk nog niet zoveel vastzittende overtuigingen, waardoor het minder beperkt denkt, en denkt dat hij of zij het wel kan
Mijn stuk (proces) is dat ik het lastig vind als er iemand bij zit die mij moet beoordelen op iets, dit is een oud stuk vanuit mijn verleden. Elke keer als ik in zo’n situatie kom word ik wat onrustig en zenuwachtig.. bang om te falen! Die éne leraar van vroeger leeft door in mijn hoofd als criticus, “je kan het toch niet!” en door me bewust te worden van mijn eigen stuk, mijn eigen demoon-tjes in mijn hoofd kan ik die leraar nu een dikke middelvinger geven (om het zo maar even te zeggen) en hem vertellen dat hij het fout heeft en dat het mij niks meer uit maakt wat hij er van vindt, over wat ik wel of niet kan, want ik doe het toch wel! Of iets nu wel of niet lukt, falen is het zeker niet, nooit! Het stuurt me juist daardoor in een richting die wel bij mij hoort.
Vanuit dat stuk ontvang ik dan mijn eigen kracht terug…kracht die ik toentertijd aan hem weg heb geven vanuit mijn angst, ik ben hem gaan geloven in plaats van in mijzelf te blijven geloven. Ik heb het vastgezet in mijn systeem en daardoor reageert mijn systeem elke keer wanneer er een soort gelijke situatie zich voordoet. Je onderbewustzijn reageert namelijk sterk op geuren, patronen, of symbolen van toen. Het is een energie die je herkent namelijk en brengt je meteen naar je pijnpunten van toen. Onze focus blijven we houden op die oude pijnpunten waardoor we ze steeds weer in het heden brengen.
Herken het en laat het dan daar waar het hoort, in het verleden. Zo programmeer je jezelf opnieuw en worden die nare afwijzende gedachten over jezelf steeds minder, “oude overtuigingen!’ Zet er een nieuwe overtuiging tegenover en geef die aandacht. Na verloop van tijd zal je merken dat het automatisch gaat en dat je een nieuwe positieve overtuiging gecreëerd hebt.
Denk als Pippi Langkous! “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.” Je bent namelijk prachtig en krachtig en laat niemand je meer iets anders vertellen mooierd!
Je wordt dat, waar je diep van binnen van overtuigd bent!
